UCHWAŁA NR XVII/103/04 cz. III
§ 7.
Ustalenia dotyczące zasad ochrony dziedzictwa kulturowego, zabytków, dóbr kultury współczesnej oraz zasad ochrony i kształtowania ładu przestrzennego.
1. Ochronie podlegają walory krajobrazu w obrębie nie zalesionych stoków i wierzchowin przekształcone na skutek prowadzonej gospodarki rolnej. Dla obszarów tych ustala się:
1) W terenach zabudowanych i przeznaczonych pod zabudowę obowiązują ograniczenia dotyczące kubatury i wysokości obiektów oraz wymóg wkomponowania budynków w krajobraz. Wiąże się to z ustalaniem najkorzystniejszej w tym względzie lokalizacji budynków na działkach oraz koniecznością zagospodarowania działek zielenią drzewiasto - krzewiastą.
2) Tereny rolne z istniejącą zabudową przysiółkową winny być kształtowane w sposób gwarantujący zachowanie tej tradycyjnej formy osadnictwa. Dopuszcza się przebudowę istniejących budynków oraz uzupełnienie przysiółków o nowe siedliska.
2. W zakresie ochrony dóbr kultury ustala się:
1) Obowiązek ochrony zespołów i obiektów wpisanych do rejestru zabytków decyzjami Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Na obszarze objętym planem obowiązek ten dotyczy:
a) Słopnice - ogród dworski z XVIII/XIX w.– decyzja nr 99/82 z dnia 26. 02. 1982 r. KS.A. 299
b) Słopnice - dwór XIX w.,- decyzja nr 550/94 z dnia 1. 07. 1994 r., KS. A. - 750
2) Obowiązek ochrony obiektów i zespołów zabytkowych nie wpisanych do rejestru zabytków, stanowiących zabytki w myśl ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Na obszarze objętym planem należą do nich:
a) zespół kościoła parafialnego w Słopnicach z dzwonnicą i ogrodzeniem
b) zabytkowe kapliczki, w tym kaplica murowana z XVIII/XIX w. i drewniana z XVIII w., miejsca pamięci narodowej
3) Dla ogrodu dworskiego i dworu wpisanych do rejestru zabytków wyznacza się strefę ścisłej ochrony konserwatorskiej „A” a także strefę ochrony konserwatorskiej „B” (otuliny). W granicach strefy ochrony konserwatorskiej „A” wszelkie prace konserwatorskie, restauratorskie i roboty budowlane w obiektach, zmiana sposobu zagospodarowania i użytkowania otoczenia zabytku wymaga uzyskania pozwolenia Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków przed podjęciem jakichkolwiek działań. W strefie ochrony konserwatorskiej „B” zmiana zagospodarowania i użytkowania terenu wymaga uzgodnienia ze stanowiska konserwatorskiego.
4) Dla zespołu kościoła parafialnego stanowiącego w myśl wymienionej na wstępie ustawy zabytek podlegający ochronie, wyznacza się strefę ścisłej ochrony konserwatorskiej „A” z zakazem realizacji obiektów budowlanych za wyjątkiem sieci uzbrojenia terenu, a także strefę ochrony konserwatorskiej „B” (otuliny). W granicach stref ochrony konserwatorskiej wszelkie prace konserwatorskie, restauratorskie i roboty budowlane w obiekcie, zmiana sposobu zagospodarowania otoczenia zabytku i użytkowania wymagają uzyskania uzgodnienia Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków przed podjęciem jakichkolwiek działań.
5) Obowiązek ochrony znalezisk archeologicznych. W przypadku wystąpienia w trakcie prac ziemnych znalezisk archeologicznych obowiązuje przerwanie prac, zgłoszenie faktu do urzędu konserwatorskiego celem rozeznania oraz oceny sytuacji. Prace winny być wstrzymane do czasu wyeksploatowania i zdokumentowania warstw i obiektów archeologicznych
6) Obowiązek prowadzenia ewidencji dóbr kultury nie wpisanych do rejestru zabytków, a znajdujących się na terenie gminy. Podstawę dla sporządzenia aktualnej ewidencji stanowi ewidencja przekazana przez Służbę Ochrony Zabytków (Zał. Nr 4). Winna być ona zweryfikowana z uwzględnieniem stanu istniejącego, uzupełniona o zespoły i obiekty, które zasługują na ochronę. Istniejąca zabytkowa zabudowa mieszkalna i gospodarcza może być wykorzystana dla rozwoju funkcji rekreacyjnej na obszarze Gminy.
7) Wykaz obiektów wpisanych do rejestru zabytków oraz zabytków wskazanych do ochrony uznaje się za otwarty i wymagający okresowej aktualizacji. Zmiany w wykazie nie powodują konieczności zmiany planu zagospodarowania przestrzennego. Zakres aktualizacji wykazu:
a) wprowadzanie zespołów i obiektów wpisanych do rejestru zabytków
b) wyłączenie zespołów i obiektów, które uległy zniszczeniu lub utraciły wartości zabytkowe i zostały skreślone z rejestru zabytków decyzją Ministra Kultury i Sztuki,
c) wprowadzenie obiektów ujętych w zweryfikowanej ewidencji, sporządzonej na podstawie inwentaryzacji terenowej
3. Wyznacza się strefę ochrony krajobrazu „K”, obejmującą eksponowane krajobrazowo stoki, między zabudową a granicą lasów z historycznym rozłogiem pól, drogami, zielenią śródpolną. Ochrona obszaru przed zabudową, wprowadzanie nowych siedlisk i obiektów na zasadzie uzupełniania istniejących przysiółków. Ochrona zieleni śródpolnej i elementów małej architektury, kapliczek, krzyży przydrożnych.
4. Ustala się następujące zasady lokalizacji reklam w granicach planu:
1) wyklucza się lokalizację reklam:
a) w liniach rozgraniczających dróg i bliżej drogi, niż ustalona w planie linia zabudowy,
b) w strefie ochrony krajobrazu „K”, z wyłączeniem dolin rzek i potoków,
c) w strefach ochrony konserwatorskiej „A” i „B” obiektów zabytkowych,
d) jako wolnostojących konstrukcji na terenach oznaczonych symbolami UT i US,
e) w odległości mniejszej niż 2,0 m od linii drzew tworzących szpalery lub od ściany lasu oraz w odległości do 20,0 m od punktów widokowych,
2) w terenach nie wymienionych w pkt. 1) dopuszcza się reklamy w formie tablic (ekranów).
5. W zakresie kształtowania architektury, ładu przestrzennego i podziałów nieruchomości ustala się co następuje:
1) Obowiązuje kształtowanie architektury obiektów w nawiązaniu do cech architektury rodzimej, w tym odnoszących się głównie do wielkości i proporcji budynków, ich form, detalu, stosowanych materiałów. Bryły budynków mieszkalnych i gospodarczych winny mieć charakter horyzontalny (poziomy). Dachy dwuspadowe lub czterospadowe o kącie nachylenia połaci dachowych 30 - 45 0, z kalenicą wzdłuż dłuższej ściany. Kalenica i okap dachu muszą być poziome. Zakaz otwierania połaci dachowych (doświetlenie poddasza) na długości większej niż 60% długości połaci dachowej.
Zakaz stosowania na elewacjach kamieni „otoczaków” i kolorowego szkła.
Obowiązek stosowania pokryć dachów w stonowanych, ciemnych kolorach np. odcienie: brązu, czerwieni, zieleni, szarości. Kolorystyka elewacji w kolorach pastelowych. Wyklucza się stosowanie w ogrodzeniach prefabrykowanych, betonowych elementów ozdobnych, tralek, kolumn.
2) Maksymalna wysokość zabudowy mieszkaniowej – dwie kondygnacje naziemne, w tym jedna w poddaszu, poziom parteru nie może przekroczyć 1, 20 m a wysokość budynku 11 m od licząc od najniższej rzędnej terenu istniejącego do kalenicy. W zabudowie zagrodowej maksymalna wysokość budynków gospodarczych – 8 m.
Maksymalna wysokość zabudowy użyteczności publicznej w rejonie koncentracji istniejących usług (centrum wsi Słopnice)- trzy kondygnacje naziemne, w tym jedna w poddaszu i 12 m od najniższej rzędnej terenu istniejącego do kalenicy, poza istniejącym centrum – dwie kondygnacje naziemne, w tym jedna w poddaszu i 11 m od najniższej rzędnej terenu istniejącego do kalenicy. Warunek nie dotyczy wież obiektów sakralnych oraz wież obiektów straży pożarnej.
Wysokość zabudowy związanej z działalnością gospodarczą nie może przekroczyć 11 m licząc od najniższej rzędnej terenu istniejącego do kalenicy.
Dla nowej zabudowy mieszkaniowej w strefie ochrony krajobrazu kubatura nadziemnej części obiektów mieszkalnych nie może przekroczyć 800 m 3, a obiektów gospodarczych w zagrodach i obiektów usługowych 1000 m 3
3) Ustalenia dotyczące kształtowania architektury zawarte w punkcie 1 i 2 mogą być zmienione dla obiektów o funkcji produkcyjnej, usługowej i użyteczności publicznej. Dla tych obiektów dopuszcza się również rozwiązania nowatorskie o wysokich walorach estetycznych i nie stwarzających dysharmonii z otaczającym krajobrazem w oparciu o projekt budowlany, wykonany przez uprawnionego architekta.
4) W zagospodarowaniu działek obowiązuje zachowanie co najmniej 40 % powierzchni jako biologicznie czynnej, w tym co najmniej 20 % zieleni trwałej.
§ 8.
W granicach planu nie występują obszary przestrzeni publicznych w zrozumieniu przepisu art. 2 pkt.6 ustawy.
§ 9
1. Wzdłuż cieków wodnych ustanawia się pasy ochronne o szerokości 15 m, licząc od górnej krawędzi skarpy brzegowej, dla:
1) umożliwienia dostępu do wody w ramach powszechnego korzystania z wód,
2) umożliwienia administratorowi cieku prowadzenia robót remontowych, regulacyjnych i konserwacyjnych,
3) ochrony biologicznej cieku ( dotyczy cieków, dla których nie określono strefy ochrony biologicznej w rysunku planu)
2. Pasy ochronne – z wyjątkami określonymi w rysunku planu – podlegają zakazowi realizacji nowej zabudowy kubaturowej oraz ogrodzeń trwałych. Wszelkie inne – dopuszczone w ustaleniach planu działania, podlegają uzgodnieniu z administratorem cieku.
3. Na ciekach wodnych w granicach opracowania planu dopuszcza się remonty urządzeń wodnych oraz inwestycje konserwacyjne i regulacyjne, pod warunkiem uwzględnienia zasad ochrony biologicznej cieku. Z wyjątkiem potrzeb remontowych, obowiązuje zakaz poboru kruszywa z koryt cieków i pasów ochrony biologicznej cieku.